de praktijk
Alle succes begint met de juiste verwerkers
Een eigen zwembad vergt
heel veel voorwerk
‘Jullie moeten een zwembad hebben.’ Dat was het advies toen we ons huis net hadden gekocht op een mooie plek in Toscane. Huis is een groot woord, want het was bijna een bouwval. Dan denk je niet aan een zwembad. Muren, daken, vloeren, daar ging het om en dat eutopische gedoe over een zwembad was iets voor mensen met veel geld die tijd hadden om uren op een luchtbedje te dobberen in de zon.
Door Renée de Haan
Wij hebben al jaren een abonnement op het openluchtbad een half uur rijden van ons vandaan en daar worden we elk jaar begroet als vakantiegangers. Dat houden we ook zo en we trekken er in de zomer baantjes met al die bekenden. Met een badmuts, want dat moet in zuidelijke landen vanwege de hygiëne.
Dertig jaar later
Dertig jaar zijn verstreken, het klimaat veranderd en de toeristen hebben een ander scenario om naar Toscane te gaan. Iemand schreef zelfs: ‘Als jullie geen zwembad hebben, dan overleven we dat niet.’ Gaan we dwars tegen alles in gewoon gasten ontvangen die dan allemaal een half uur verderop in het zwembad verkoeling vinden, of moet het anders?
Zwemvijver
Die vraag werd bevestigend beantwoord. We moeten mee met de tijd, of we willen of niet. Ons huis heeft de perfecte plek met uitzicht om een verkoelend bad te integreren. Maar wat dan? Ik heb nog nooit zoveel opties voorbij zien komen. Een zwemvijver met planten die alles helder houden en waar je geen vergunning voor nodig hebt. Ideaal. Maar er komen ook kikkers en slangen in en als kind heb ik in zoveel rare meertjes moeten zwemmen dat de lust om erin te gaan voor mij niet is weggelegd.
Infinity
Onze gasten willen een mooi bad dat naar de oneindigheid reikt. We hebben drie voorbeelden van de infinity-pool waar het water over de rand stroomt en het onderhoud minimaal is; dit gaat het worden. We weten precies wat die baden hebben gekost, krijgen zelfs technische tekeningen doorgestuurd. De studie kan beginnen. We willen een afgepleisterd geheel in zandkleur zoals even verderop. Maar daar is na tien jaar roest van de wapening doorheen gekomen, dus alles werd opnieuw aangekleed met pvc.
Het voelt ineens minder natuurlijk en dat was nou juist wat we voorstonden: een bad dat oogt alsof het er altijd was, passend bij het huis.
Tegels
Dan komt er een expert die gewoon de waarheid vertelt:’ Waarom geen tegels? De pleisters zijn nog niet goed genoeg om tot en met de rand voor jaren goed te blijven, maar tegels wel.’
Tsja, tegels, maar wat dan? Welke formaten. De kleur is duidelijk, zand. Novabell heeft precies die serie dus dat wordt het toch? Maar vanwege de rondingen best lastig in te passen en vertelt een andere crack: ‘Mocht er Iets misgaan op den duur dan kun je dat met mozaïek gemakkelijk retoucheren.’ Mozaïek? Dat is voor een happy view. Veel te duur, ook in het verwerken. Of toch?
Polyurethaan nopjes
Jaren terug zaten we bij een vertrouwd contact op de beurs te praten met Juan van Reviglass. Hij legde zijn nieuwe systeem uit met polyurethaan nopjes aan de onderkant waardoor het verwerken veel gemakkelijker werd. Echt een vondst en dan nog op basis van gerecycled glas. Wat moest dit wel niet kosten? Schouderophalen van Juan: ‘Denk vanaf
13 euro per m2’ We keken elkaar aan en in die blik zat vervat wat ging komen.
Nieuwste creatie
De band met Reviglass ging crescendo en Juan liet zijn nieuwste creatie zien in aardtinten. Dat was Coral. Iets duurder, maar echt de matjes die opgestuurd werden gingen van hand tot hand. Bij alle verwerkers die zich aandienden en dat waren er helaas niet veel en erg onbetrouwbaar. Intussen was wel duidelijk dat dit alles verwerkt ging worden met de producten van Litokol.
Pionierswerk
Ook hier was een soort pionierswerk ontstaan. Wij weten dat dit een van de allerbeste verwerkingsproducten levert vanuit Italië. We mochten de laboratoria bezoeken, testen meemaken, we geloven in dit product. De vertegenwoordiger komt direct langs en als we het woord mozaïek laten vallen, pakt hij dat direct op: Reviglass?
Kortom: daar ligt al een lijntje van product en verwerking en dat voelt goed. Maar we zijn er nog niet. De technische afdeling is al direct gevonden met gewoon de beste installatieproducten uit de omgeving. Pompen en buizen worden direct besteld en bezorgd.
Uitstervend ras
En dan? De romp van het zwembad wacht op de ploeg die dit gaat afwerken. En die komt niet. We doen alles volgens het boekje met een aannemer, een adviseur die betaald wordt om de zaak op de rails te houden, maar de mozaïekverwerkers blijken een uitstervend ras. Zeker in Toscane, want daar gaat de moderne mens puur voor pvc.
Het eerste jaar nadat de kuip klaar is, met twee jaar vergunningsronde daarvoor, wordt dus ook naar ons geroepen dat pvc de snelste optie is. Kost inmiddels 15.000 euro, met kosten vervoer en installatie 5000 erbij en de bestelling gaat twee maanden duren. Na tien jaar moet dat door zon en slijtage vervangen worden. Een zeer milieubewuste keuze kun je het niet noemen. We slaan dat jaar maar over. Kan de betonnen bak nog wat extra uitharden.
Uit de lucht gegrepen
Het jaar daarop dienen zich de mozaïekexperts aan met bedragen puur voor het verwerken die uit de lucht gegrepen zijn. Geen enkele offerte met werkzaamheden en mogelijke uren. Ja eentje, maar die zegt niet hoeveel uren alle verschillende werkzaamheden ongeveer gaan duren. Dat schiet alle kanten op. En telkens kwam vertegenwoordiger Raffaele van Litokol langs om mee te denken en te concluderen dat er veel onkunde heerste. Met onze contacten kunnen de kanjers wel uit Nederland overkomen, maar gezien hun volle agenda’s pas ergens in het najaar. Dus die optie zetten we even in de wacht.
Transporteur
Weer een jaar voorbij. Misschien wordt duidelijk dat haast de slechte raadmeester is. Het mozaïek wacht in Spanje bij een producent met begrip. Met de door hen aanbevolen transporteur zijn we ook al een jaar lang in onderhandeling om de partij van daar naar ons te krijgen. De prijs was redelijk, maar wordt ineens verdubbeld. Wie bleef hier in gebreke? Met een beetje onderhandelingsgeest wordt het opgelost en ja hoor het mozaïek komt naar ons toe.
De top
En ook de verwerkers. Ze bestaan! Ineens meldde de man van de installatie dat hij iemand kende uit Cremona die het werk misschien kon doen. Even bellen en hij kende Litokol, ook Raffaele die direct feedback gaf: ‘Als je die ploeg hebt, krijg je de top.’ Stefano, mozaïekspecialist bij uitstek, kende de producten van Litokol en Reviglass als zijn broekzak en daar vertrok dan eindelijk de trein richting eindbestemming. Een sneltrein zelfs. De ploeg kwam, zag en overwon. Van zes uur in de ochtend tot zonsondergang alles precies volgens het boekje waterdicht gemaakt en aldoor schoon vegen voordat de volgende laag werd aangebracht. En het mozaïek dat als matjes kundig de eerste meters ging bedekken.
DNA
Dat was een groot moment. De uitvoerder zei het concreet: ‘Ik heb deze kleuren nog nooit gezien. Maar nu ik het aanbreng voelt het als ongekend mooi. Ik ben zo benieuwd hoe het er straks met water uitziet. Wat ben ik blij dat ik dit mag aanbrengen. Een ander had het ook kunnen verpesten. Mozaïek zit in mijn DNA.
De loopzones moesten van hout zijn volgens de welstandsvoorschriften. Lekker hygiënisch, dat moest zeker keramisch vertaald worden. De serie Eiche van Novabell stond al die jaren in de wacht, inclusief de zwembadrand. Stefano en zijn mannen konden dat plankier ook wel even verwerken met de ontkoppelingsmatten van Litokol en het terras met Materia en decors.
Stroomversnelling
Daarmee moesten we als hazen de producten van Novabell berekenen en bestellen. De service was optimaal en onze partij werd zelfs op een zaterdag door een particuliere transporteur bezorgd. Zelfs de twee planken die we tekort kwamen binnen een dag bij ons. De verbazing en dankbaarheid groeide. We hadden een topteam met een leider die zelfs cursussen mozaïek geeft in Noord-Italië, zo bleek bij de nazit.
Traject
Het was een traject van zes jaar vanaf de aanvraag voor de vergunning tot nu. De kosten zijn met alles wat er nog bij komt zoals een lamellen afdekking en een trap in rvs, extra elektra en waterleiding opgelopen tot het dubbele van wat er ooit bedacht was. Met ook in tijd minimaal het dubbele van wat je kon voorzien. Maar beter dan dit bestaat niet. Alsof het er al jaren was. In onze gedachten zeker. Nu is het wachten op water dat niet uit de waterleiding mag komen. Dat moet met kleine wagentjes over ons weggetje. Die leveranciers zijn schaars. De zoektocht naar water is begonnen. Iedereen denkt mee tot en met de buurman die zijn bron beschikbaar heeft gesteld. Zonder te weten of daar nog wat in zit natuurlijk. ■
U bevindt zich hier:
HOME Een greep uit onze artikelen Artikelen uit 2025 Artikelen uit 2025 - nr. 3 Een eigen zwembad vergt heel veel voorwerk